|
|
| Zaduszki u św. Mikołaja |
W kościele pw. św. Mikołaja 2 listopada o godz. 18:00 rozpocznie się msza za dusze zmarłych, którą muzycznie, jak w zeszłym roku, uświetni obecność muzyków z Zespołu Kameralnego „Cantate Domino” z Nowej Rudy oraz orkiestry złożonej z muzyków grających na co dzień jako kapela Zespołu Pieśni i Tańca w Nowej Rudzie.
W tym roku będzie można usłyszeć następujące utwory:
 „Conductus Funebris" Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego - najciekawsze fragmenty utworu wykonywanego w całości w ubiegłym roku.
G. G. Gorczycki (ok. 1665-1734), doktor filozofii, wybitny kompozytor polskiego baroku. Studiował w Pradze, w 1692 r. przyjął święcenia kapłańskie w Krakowie. W latach 1692-1694 był rektorem Akademii Chełmińskiej, jako profesor poezji i retoryki. Prowadził również kapelę muzyczną. Od 1698 r. do końca życia pełnił funkcję kapelmistrza kapeli katedralnej na Wawelu. Dyrygował kapelą katedralną m.in. w 1734 r. podczas koronacji Augusta III i jego żony Marii Józefiny. Zmarł w tym samym roku i pochowany został na Wawelu. W jego twórczości znajdują się wyłącznie utwory o treści religijnej, w tym utwory wokalno-instrumentalne i wokalne.
Utwór Conductus Funebris (ok. 1733) jest ostatnim znanym dziełem Gorczyckiego. Prawdopodobnie towarzyszył on uroczystościom pogrzebowym króla Augusta II w wawelskiej katedrze. Przeznaczenie tego dzieła spowodowało powstanie utworu prostego, uroczystego pełnego powagi choć nie pozbawionej miejsc jaśniejszych, oddających nadzieję. Jest utworem wysoce oryginalnym, łączącym elementy włoskiego stylu wokalnego, efektownego concertato i bogatego kontrapunktu.
 „Iesu spes mea” Stanisława Szarzyńskiego
S. Sylwester Szarzyński to najprawdopodobniej krewny słynnego poety Mikołaja Sępa–Szarzyńskiego, cysters, jeden z najwybitniejszych kompozytorów polskich drugiej połowy XVII wieku, ale i postać bardzo tajemnicza. Do dzisiaj nie wiadomo, gdzie działał, nieznane są dokładne daty jego życia, a większość znanych przed II wojną światową rękopisów jego utworów uległa zniszczeniu.
Dzieła Szarzyńskiego należą do najbardziej wartościowych zjawisk muzyki polskiej ostatnich dekad XVII w. Są dobitnym przykładem na przyswajanie przez polską muzykę dojrzałego baroku zdobyczy stylistycznych włoskiego bel canta., odsłaniają postępowy język harmoniczny, ustabilizowany już w tonalności dur-moll.
 „Pie Jesu” - fragment "Requiem" Webbera
Andrew Lloyd Webber to współczesny kompozytor.
Jest autorem muzyki m. in. do musicali „Koty”, „Upiór w operze”, „Jesus Christ Superstar”, „Evita”.
Mszę „Requiem” poświęcił pamięci swojego ojca. Za ten utwór kompozytor w 1986 roku otrzymał nagrodę Grammy.
 „Adagio” T. Albinoniego
Tomaso Albinoni to jeden z największych włoskich kompozytorów późnego baroku. Pisał opery, kantaty i koncerty. Jego muzyka wywarła ogromny wpływ na twórczość JS Bacha.
Adagio g-moll to jeden z najsłynniejszych utworów muzyki poważnej. W rzeczywistości Albinoniemu przypisuje się tylko partię basu.
Całą nadbudowę napisał muzykolog i badacz twórczości Albinoniego, Remo Giazotto. Pod koniec II wojny światowej odnalazł w gruzach biblioteki w Dreźnie fragment orkiestrowej partii basu nieznanego koncertu (lub sonaty) Albinoniego. Ponieważ reszta partytury zginęła podczas bombardowania, Giazotto wykorzystał ocalałe fragmenty i wplótł je do swojej kompozycji, stylizowanej na dzieło Albinoniego.
 „Missa Orbis Factor” XIV-XVI w. ze średniowiecznego chorału gregoriańskiego, tytuł oznacza „Msza Stworzyciela Świata”.
|
|
|
| Logowanie |
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
